proceder

proceder
proceder1 (Del lat. procedĕre).
1. intr. Dicho de una cosa: Obtenerse, nacer u originarse de otra, física o moralmente.
2. Dicho de una persona o de una cosa: Tener su origen en un determinado lugar, o descender de cierta persona, familia o cosa.
3. Dicho de una persona o de una cosa: Ir en realidad o figuradamente tras otra u otras guardando cierto orden.
4. Venir, haber salido de cierto lugar.
El vuelo procede de La Habana.
5. Dicho de una persona: Portarse y gobernar sus acciones bien o mal.
6. Pasar a poner en ejecución algo a lo cual precedieron algunas diligencias.
Proceder a la elección de Papa.
7. Continuar en la ejecución de algunas cosas que piden tracto sucesivo.
8. Hacer algo conforme a razón, derecho, mandato, práctica o conveniencia.
Ya ha empezado la función y procede guardar silencio.
9. Der. Iniciar o seguir procedimiento criminal contra alguien.
Procedieron contra [m6]él.
10. Rel. U., hablando de la Santísima Trinidad, para significar que el Eterno Padre produce al Verbo Divino, engendrándolo con su entendimiento, del cual procede; y que, amándose el Padre y el Hijo, producen al Espíritu Santo, que procede de los dos.
proceder en infinito. fr. U. para ponderar lo dilatado o interminable de algo.
Querer referir todas mis desventuras sería proceder en infinito.
————————
proceder2 m. Modo, forma y orden de portarse y gobernar alguien sus acciones bien o mal.

Diccionario de la lengua española. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?
Sinónimos:

Antónimos:

Mira otros diccionarios:

  • procéder — [ prɔsede ] v. <conjug. : 6> • 1372; lat. procedere « aller en avant » I ♦ V. intr. A ♦ PROCÉDER DE. 1 ♦ Théol. Être uni aux deux autres personnes de la Trinité, en émanant d elles. Le Saint Esprit procède du Père et du Fils (⇒ procession,… …   Encyclopédie Universelle

  • proceder — Proceder, et aller avant, Procedere. La chose ne procede point, et ne va point en avant, Res non procedit. Il faut proceder cautement, Cauto est opus. Proceder criminellement contre aucun, Anquirere capitis vel capite. Proceder selon l ordonnance …   Thresor de la langue françoyse

  • proceder — PROCEDER. v. n. Provenir, deriver, tirer son origine. Cette maladie ne procede que de l intemperie des humeurs, tout son mal ne procede que de chagrin. c est de là que procedent tous nos maux. leur mesintelligence procede de ce que. On dit en… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • proceder — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. procedererze {{/stl 8}}{{stl 7}} postępowanie, działanie, stanowiące zwykle czyjeś źródło utrzymania, niezgodne z prawem lub zasadami moralnymi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niecny proceder. Proceder handlu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • proceder — a procedeu à entrega dos bilhetes. proceder contra procedeu contra o atropelante. proceder de procede dos antigos Iberos; procede do leite …   Dicionario dos verbos portugueses

  • proceder — Se conjuga como: temer Infinitivo: Gerundio: Participio: proceder procediendo procedido     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. procedo procedes procede procedemos …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • proceder — |ê| v. tr. 1. Provir, ser oriundo, descender. 2. Originar se, provir, derivar se. 3. Obrar. 4. Instaurar processo, entregar à justiça. 5. Principiar a fazer alguma coisa e continuá la (ex.: procedeu ao levantamento do auto). • v. intr.… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • PROCÉDER — v. n. Provenir, tirer son origine. Cette maladie ne procède que de l âcreté des humeurs. D où procèdent tous ces troubles ? Tout son mal ne procède que de chagrin. Leur amitié, leur mésintelligence procède de ce que ... On dit, dans le langage… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • PROCÉDER — v. intr. Provenir, tirer son origine. D’où procèdent tous ces troubles? Le français, l’italien et l’espagnol procèdent directement du latin. Dans le langage théologique, il se dit en parlant des Personnes divines. Le Fils est engendré par le Père …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • procéder — (pro sé dé. La syllabe cé prend un accent grave quand la syllabe qui suit est muette : je procède, excepté au futur et au conditionnel : je procéderai, je procéderais) v. n. 1°   Proprement, s avancer vers, d où se mettre à une besogne. Procédons …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • proceder — (Del lat. procedere, adelantar.) ► sustantivo masculino 1 Modo de comportarse: ■ no me parece correcto su proceder en este asunto. SINÓNIMO actitud comportamiento ► verbo intransitivo 2 Tener una cosa su origen en otra: ■ el vino procede de la… …   Enciclopedia Universal

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”